Op woensdag 4 maart vloog ik vanaf Schiphol rechtstreeks naar Eilat voor mijn eerste open water wedstrijd van het seizoen. Een moment waar ik altijd heel erg naar uitkijk. Dit seizoen was het helemaal een belangrijke wedstrijd, omdat zowel de 5 als de 10 km onderdeel waren voor kwalificatie voor de Europese Kampioenschappen open water zwemmen. Eenmaal aangekomen in Eilat verbleef ik in het officiële hotel van de organisatie, het Isrotel Sport Hotel. Een all-inclusive hotel met een 25m zwembad op 2 minuten lopen van de wedstrijd baan. Een hele mooie locatie om de rest van de week door te brengen. Het was super fijn om gewoon bij het hotel te kunnen trainen, want dit scheelt natuurlijk reistijd, die ik nu beter kon besteden aan uitrusten. De planning was dat op vrijdag ochtend de 5 km Israëlische kampioenschappen gezwommen zou worden, maar door de weersomstandigheden werd deze race verplaatst naar zaterdag ochtend. Er stond namelijk zoveel wind dat het startplatform en de finish niet bleven liggen. Het was een apart idee dat je opeens een dag later moest racen, maar in het open water moet je flexibel kunnen omgaan met veranderingen, dus probeerde ik mij zo goed mogelijk aan te passen aan het nieuwe schema.
Gelukkig was het weer zaterdag veel beter en was het water bijna zo vlak als een spiegel, een hele verandering met vrijdag. Om 9.30 vond de start van de dames 5 km plaats. Het parcours bestond uit 3 ronde van ongeveer 1,6 km. Omdat er vorig jaar en in de race bij de mannen hard gestart werd, was ik alert bij de start en begon ik op een redelijk tempo. Na zo een 50 meter gezwommen te hebben lag ik aan kop, wat ik niet had verwacht en wat ook niet helemaal de bedoeling was. Ik verlaagde het tempo tot er een Israëlische naast mij kwam zwemmen die de kop van mij overnam waardoor ik in het slipstream op haar voeten kon gaan liggen. Daar lag ik zo een 3,5-4 km te zwemmen/stoeien naast een Russische. Inmiddels was de kop overgenomen van de Israëlische door een andere Russische en lag ik dus op een 3/4 positie. De kwalificatie eis voor de EK was finishen in de top 3. Met nog iets minder dan een ronde te gaan, zwommen ik samen met de Russische die naast mij lag, voorbij de Israëlische waardoor we op positie 2/3 kwamen te liggen. Ik voelde me goed en wist dat ik vanaf nu gewoon hier moest blijven zwemmen om op het podium te kunnen eindigen. Doordat het Russische meisje naast mij, mij geen enkel moment de ruimte gaf om gewoon te kunnen zwemmen viel er een gaatje met de Russische die voor ons op kop zwom. Dit was wel flink balen, omdat ik wel het idee had dat we bij hadden kunnen blijven als we elkaar niet de hele tijd in de weg zaten, maar dat is ook onderdeel van het spel/ de race. Richting de laatste 2 boeien groeide het gaat naar de nummer 1 en kon ik nog steeds niet los komen van de zwemster naast mij. Samen gingen we dus richting de finish, waar zij mij op het laatste nog helemaal de andere kant op probeerde te duwen, waardoor ik nog bang werd dat de Israëlische nog binnen langs zou komen, maar we hadden al een groot genoeg gat en tikte uiteindelijk aan als nummer 2 en 3. Ik werd de nummer 3. Balende dat ik niet net de Russische eruit had kunnen tikken was ik toch ook wel heel blij met mijn 3e plek, want dat betekende dat ik had voldaan aan de EK kwalificatie eis! 🙂
Na de prijsuitreiking van de 5 km ben ik snel gaan uitzwemmen, want doordat de race was verplaats had ik geen extra rust dag meer voor de 10 km. De rest van de dag stond dus in het teken van herstellen voor de volgende race.
Zondag ochtend ging de wekker om 4.40. Na een wake up swim (om 5 uur), ontbijt en landtraining gingen we naar de baan. De heren race startte om 8 uur dames race 10 km zou van start gaan om 8.05. De start liep iets uit, maar niet veel. We gingen van start in een veld van 32 dames, waaronder 13 Russen. Het parcours was hetzelfde als bij de 5 km wat betekende dat we nu 6 rondes moesten gaan zwemmen. De eerste 3 rondes waren behoorlijk chaotisch, als in dat er veel door elkaar werd gezwommen, veel gestoeid en er werd zeker niet in rechte lijnen gezwommen. Voor mij voorspeelde ik al te veel energie in het begin van de race wat ik na 4 rondes moest bekopen. Ik moest lossen van de kopgroep en alleen verder. Later in de ronde kwam ik een andere zwemster tegen waarmee ik kon zwemmen. Met nog een halve ronde te gaan haalde we een groepje in die ook waren gelost van de kopgroep. We zwommen met z’n 2en voorbij dit groepje en plaatste nog een kleine versnelling. Jammer genoeg kon het groepje ons volgen en kwamen zij in de laatste 500 meter weer over mij heen (soms letterlijk over mij heen..) omdat ik totaal geen energie meer over had. Hier baalde ik heel erg van want hierdoor werd ik uiteindelijk 16e in plaats van 11e. De 5 km race van de dag ervoor had mij blijkbaar toch meer energie gekost dan dat ik had gehoopt en dat was meteen vanaf het begin van de race ook wel te merken, omdat ik me niet meer zo sterk voelde als de dag ervoor.
Toch was dit weer een hele mooie ervaring. Eilat blijft een hele mooie plek om te racen! Het was ook goed om eens mee te maken dat race schema’s werden aangepast door weersomstandigheden. Hoe je daar dan mee om moet gaan is weer een goede les. Niet helemaal tevreden met de 10 km, maar wel zeer tevreden met mijn 5 km verliet ik Eilat. Gelukkig ondervonden we geen problemen met betrekking tot het coronavirus en konden we gewoon zoals gepland naar huis vliegen.
